Malowane Życie

Recenzje

Jaką mam matkę? Jaką jestem córką, synem? Jakimi jesteśmy dziećmi naszych rodziców? Mogę być kochana? Mogę kochać? Umiem wierzyć ludziom? Wszystko możemy. Książka „Malowane Życie” jest tego dowodem. Historia przemiany i miłości. Historia błędów, ciszy, ucieczki przed emocjami, przed strachem, pytaniami o to, dlaczego i po co w naszym życiu tyle się działo, dzieje. Żyjemy jak nasi rodzice. Czasem nie chcemy, czasem wystarczy jeden krok i jest inaczej. Kolorowo, z miłością. Oni też tak chcą i chcieli. Nie potrafili? Można zmienić się, zawalczyć o siebie, matkę, ojca, brata, rodzinę otworzyć się i wypuścić w chmury złe emocje. Przebaczyć i kochać. Namaluję swoje życie i będę szczęśliwa. Kocham i nie oceniam. Jestem dla was, a wy dla mnie. Dajcie siebie i uwierzcie, że warto. Ta książka jest dowodem, że można żyć i kochać. Dać ciepło, wybaczyć i nie odrzucać miłości mimo wielu blizn.
Katarzyna Bielecka

Książka „Malowane Życie” to nie jest poradnik na temat dekoracji wnętrz. Jednak śmiało można ją uznać za poradnik o tym, że nigdy nie jest za późno, aby zmienić swoje życie. Autorka daje nadzieję, że jeszcze wszystko jest możliwe, że są inne drogi, które trzeba tylko dostrzec i odważyć się nimi pójść. To ciepła historia zawikłanych relacji rodzinnych, dotkniętych trudną przeszłością. Jest smutno i szaro, ale przecież życie można przemalować.
Monika Straszko

Więź między matką a córką jest jedną z najbardziej wyjątkowych i zarazem jedną z najtrudniejszych więzi na świecie. Wspaniałe relacje matka–córka istnieją tylko w teorii. Dlatego gorąco polecam książkę Barabary Grzymkowskiej-Blok „Malowane Życie”. To idealna propozycja dla kobiet.
Magdalena Kruk

Barwne życie kobiet. Ich barwna natura kontrastuje czasem z szarością dnia codziennego lub nawet z czernią przeżyć, jakie były im dane. Basia w książce „Malowane Życie” takie barwy opisuje. Trudne relacje, prawdziwe historie, o których bohaterowie chcieliby zapomnieć. Szeroki wachlarz emocji nie pozwala obojętnie potraktować „Malowanego życia”, ponieważ jest źródłem ujrzenia w tekście samego siebie w jak w lustrzanej tafli. Problemy zamiatane pod dywan, przemilczane tragedie i zawiłości rodzinne są dowodem na to, że w każdym czasie, w każdym domu i w każdej rodzinie mogą występować, jeśli tylko damy na to przyzwolenie. Książka trudna, ale wartościowa, dała mi dużo do myślenia, mimo ciężkiej tematyki dała też dużo siły, dużo motywacji. Myślę, że czytelnik, bez względu na to, kim będzie, odnajdzie w niej swoją rolę. Ja odnalazłam.
Monika Wojdyło, autorka bloga „Kobieta Warta Milion”

Być matką inną niż własna matka to chyba zbyt trudne zadanie. Mimowolnie powielamy błędy rodziców… Daria pół życia obarczała Adę za to, że jest nieszczęśliwa. Nie umiała się cieszyć i kochać, bo w jej domu nikt tego nie robił… „Malowane Życie” to powieść o tym, że nie musimy być jak nasi rodzice, możemy żyć inaczej, po swojemu. Być szczęśliwymi… Dostrzec, przerobić, wybaczyć i robić swoje… Chyba że ktoś chce powielać to, co jest złe i trudne… Żyć długo i szczęśliwie na przekór tamtym czasom… Basia zawarła w książce to, o czym niby wszyscy wiedzą, ale czy dostrzegają to wokół siebie…
Aleksandra Psykała-Hernik

Ileż to już razy złe wybory babek, matek zdeterminowały życiowe wybory ich córek i wnuczek? Ile znamy kobiet, które zarzekały się, że nigdy nie będą jak swoje matki, a mimo to nieświadomie stawały się ich wiernymi kopiami? Czy da się zatrzymać niszczącą siłę traum, które niechcący dziedziczymy od pokoleń? „Malowane Życie” nie da nam gotowych odpowiedzi, nie znajdziemy w nim sprawdzonych rad na egzystencjalny ból, to nie jest historia z cyklu „…i żyli długo i szczęśliwie”. To nie jest łatwa opowieść, bo zmusza do wejrzenia w głąb siebie, miejscami wzrusza, miejscami wstrząsa, ale przede wszystkim uświadamia, że szczęście to proces, długa droga, zwłaszcza droga do siebie.
Magdalena Pastecka

Książka o życiu… Historia kobiet, które wiele przeszły w życiu… Autorka w cudowny sposób połączyła mnóstwo wątków, które tworzą historię naszych mam, babć, przyjaciółek, pań z sąsiedztwa…
Magdalena Podurgiel 

„Więc chodź, pomaluj mój świat na żółto i na niebiesko. Więc chodź, pomaluj mi życie, niech świat mój się zarumieni, niech mi zalśni w pełnym słońcu kolorami całej ziemi” – na pewno znacie te słowa. Zastanawialiście się kiedyś, jakie kolory dominują w waszym życiu? Czy są to barwy ciepłe, radosne, wyraziste, czy może jednak dominują szarości, ciemne odcienie? A może wasze życie jest pastelowe, barwy się przenikają, łączą mieszają bez wyraźnych granic? „Malowane Życie” to najnowsza książka Basi. Pozycja cudowna i dająca dużo do myślenia. Co znaczy malować sobie życie? Nadawać mu kolorów. Blasków. Szukać w nim tego, co dobre – nawet wtedy, gdy wydaje się, że dobrze nie jest. Każdy z nas tworzy odrębną, swoją historię, która zawsze bazuje na wydarzeniach z przeszłości – to są jej fundamenty. Ale nie każde dzieciństwo, nie każda przeszłość są dobre. I malując swoje życie, trzeba mocno o tym pamiętać. Przeszłości nie zmienisz, ale masz wpływ na to, jak żyjesz teraz. Odgrodź więc ją grubą kreską i idź dalej. Jeśli potrzebujesz zrozumieć dlaczego, poszukaj odpowiedzi. Ale tak czy owak: im szybciej zamkniesz ten rozdział, tym szybciej zaczniesz malować swoje życie. Swoje. Własne. Twoje życie nie jest definiowane błędami z przeszłości. Jeśli twoim rodzicom żyło się źle, nie znaczy to, że i ty będziesz cierpieć. Tylko od ciebie zależy, jakie barwy życia będziesz dostrzegać i co zrobisz z wiedzą, ze zrozumieniem i co będziesz w stanie sam wybudować. „Malowane Życie” to historia trzech pokoleń kobiet. To historia o dzieciństwie bez miłości i trudzie układania sobie życia. Ale to też historia, która pokazuje, że nie wszystko jest w życiu czarne albo białe. Jest cały wachlarz szarości. A żeby zrozumieć drugiego człowieka, trzeba spojrzeć na jego życie jego oczami. I wybaczyć. Zrozumieć, wybaczyć i pójść dalej. Malować swoje życie. A ty? Zapytam za Michałem Szpakiem: „Tell me, black or white – what colour is your life?”. Jakiego koloru jest twoje życie? „Try to ask your heart, who you really are”. Zapytaj swojego serca, kim naprawdę jesteś. Żyj, twórz swoją historię. Tylko ty realnie masz wpływ na to, jaka będzie.
Sylwia Albin-Dudziak, autorka bloga „Czytelniczy Sad”
„ŻYCIE MA WIELE BARW. TO OD NAS ZALEŻY, JAK JE SOBIE POMALUJEMY”.
Lektura „Malowanego życia” przypomniała mi o książce Reginy Brett „Trudna miłość. Mama i ja”, w którym autorka opowiada o sobie i własnej mamie oraz skomplikowanej relacji, jaka je łączyła, o wybaczeniu i o próbie zostawienia przeszłości za sobą. „Malowane Życie” również opowiada taką historię – za pomocą wciągającej fabuły i ciekawych, rzeczywistych postaci, których życie nie rozpieszczało, a mimo to postanowiły zmienić swoje życie na tyle, na ile to możliwe. Autorka snując opowieść o trzech kobietach, daje nadzieję na lepsze jutro, na namalowanie sobie życia na nowo. Doskonale ujmuje wszelkie emocje swoich bohaterek, uczucia, myśli i perspektywę, można przeglądać się w nich jak w lustrze. Utożsamienie się z bohaterkami jest niezwykle naturalne. „Malowane Życie” to powieść, która, mam wrażenie, wspiera czytelnika i jest niesamowicie empatyczna – nie wiem, czy tak można napisać o książce, ale takie właśnie miałam odczucia. Podczas lektury czułam, że ktoś mnie rozumie, obejmuje i szepcze do ucha, że jeszcze jest szansa, jeszcze wszystko możesz zmienić – jeśli tylko chcesz. Myślę, że taki też był cel autorki: uzmysłowić kobietom ich siłę, to, że nic jeszcze nie jest stracone. Opisując ludzkie dramaty, nie wpada w pseudofilozoficzne tony, prawdziwie i niemal namacalnie oddaje problemy trapiące bohaterki i ich własne ograniczenia.
Anita Jeleń, autorka bloga „Jelenka”

Moja mama pochłonęła książki Basi. Jest zachwycona, bardzo jej się podobały. Oczywiście czeka na kolejne! Teść, któremu nieśmiało je podsunęłam, również nieźle się wkręcił i też mu się bardzo podobają.
Anna Szelest

Moja mama skończyła czytać „Malowane Życie” – jest zachwycona. Czeka na kolejną książkę.
Monika Kudryk, autorka bloga „Swój Czas”

Oto dwa cudowne czytadła autorstwa Barbary Grzymkowskiej-Blok, które serdecznie każdemu polecam. Wpadłam po uszy. Wszystko poszło w kąt. I nic mnie nie oderwało od „Osobistej wojny” ani „Malowanego Życia”. Książki napisane pięknym językiem. Wartka akcja. Jest ból, ale nie ma cierpiętnictwa. Jest krok w tył, jest krok do przodu, ale nie ma użalania się nad sobą. Jest codzienna osobista wojna o budowanie poczucia własnej wartości. Jest wzruszająca opowieść o zmaganiu się z demonami przeszłości niszczącymi życie – i ukochaniu ich.
Agnieszka Krokowicz